Mijn uitgaanstijd was niet anders dan die van u. Bier, amaretto en tequila. Vaak eerst nog met een potje zaalvoetbal, poolen of karten daarvoor. Dan kwam daar die nimf het café binnen. Zo een waar je een whiplash van krijgt. Ik bedoel de halfgodin hè, niet die andere. Dus ik in mijn beste Frans: “Ik heb thuis twee nieuwe goudvissen. Zullen we daar samen naar kijken?”. Genadeloos werd ik neergesabeld: “Wat? Denk je dat ik dom ben?”. U zult mijn verbazing begrijpen. Wij waren al een tijdje aan het praten en ik dacht een prachtig voorstel te hebben gedaan. Ach ja, het was wel duidelijk dat wij de dingen niet hetzelfde zagen. Dan is het natuurlijk niet de bedoeling om in haar bijzijn tegen mijn kameraad te zeggen: “She wants my body”. Zo lollig vond zij dat niet. Haar neusvleugels begonnen te bewegen en ik was gewaarschuwd. Zij keek vast Buffy the Vampire Slayer.
Verweer
Zo gaat dat ook bij incasso. De ander wordt met een aanmaning gewaarschuwd dat hij moet betalen. Anders wordt het bedrag met rente en kosten verhoogd en wordt hij gedagvaard. Hij is dan in verzuim. Dus echt te laat. Zo kreeg ik laatst een telefoontje van iemand die moest betalen. Ik had hem gedagvaard en hij was door de kantonrechter bij verstek veroordeeld tot betaling. Verstek houdt in dat hij niet is komen opdagen, terwijl de deurwaarder hem met mijn dagvaarding had opgeroepen om op de zitting te verschijnen. Hij vertelde mij dat cliënt hem een loer zou hebben gedraaid en dat het niet aan hem lag. Het was hem allemaal maar overkomen. Ik weet natuurlijk niet of dit werkelijkheid, een smoesje of zelfmedelijden is. Maar voor mij is dit onboeiend. Hij heeft niet gereageerd op de aanmaningen van cliënt, niet op mijn (aangetekende) brieven en ook niet tijdens de zitting bij de rechtbank. Dat waren bij uitstek de kansen om verweer te voeren. Nu is het te laat.
Herstelkans
Het is dus aan te raden om de ander eerst te waarschuwen, voordat er grote stappen worden gezet. Een klantrelatie is immers heel wat waard. Mijn nimf is thuis. Elke twee maanden knipt zij op zondag aan de keukentafel mijn haar. Zij is geen kapster, maar ik vind het fijn als zij dit doet. Zij vertelt dan over haar plannen met mijn haar. Voor bewoners van Venus mag praten soms al wel een oplossing zijn, maar na zes minuten is mijn aandacht toch echt alweer bij de iPad. Niet echt het “Kontakt”, zoals Frank Boeijen het bedoelt.
